رمضان، بهار رحمت؛ هم‌نوایی با کریم اهل‌بیت در سفره‌ی مهربانی

بنام خدای هستی‌بخش

با سلام و عرض ادب

پیک رمضان مژده‌ی بهار آورده و صبا به تهنیت مرغزار آمده است،
فروغ روزها و شب‌های رمضان جلوه می‌کند و مرغ طرب با صبای آرزومندی هم‌آواز است.
نور یزدانی و بهار قرآنی متقارن است، ایام متوازن و جان‌ها مترنم.

“بیا تا گل برافشانیم و می در ساغر اندازیم”

در این ماه مبارک، به میمنت میلاد امام حسن مجتبی علیه‌السلام، که آبادی باغ جان و نشاط سرو و بوستان است،
بر خویش فرض بدانیم که هم‌نفس با باد صبا و هم‌نوا با نور هدی و آیات شفاء،
نسیم سعادت و نگاه عنایت را از خالق بی‌نهایت و کریمِ صاحب صدارت طلب نماییم و
پیروی همراه با اخلاص و عشقِ الهی را آرزو کنیم.

در این ایام نورانی، یاد کنیم از دل‌های شکسته، از چشم‌هایی که به مهربانی دوخته شده‌اند،
و از جان‌های خسته‌ای که در سرای احسان، چشم‌انتظار مهر و نوازش‌اند.

آنان که در آزمون سخت روزگار، امیدشان به لطف خدا و دستان یاری‌گر بندگان اوست.
در این خانه‌ی محبت، عزیزانی حضور دارند که درگیر رنج‌های ناپیدای ذهن و جان‌اند،
بیماران روانی مزمنی که شاید نگاه جامعه از آنان غافل مانده، اما نگاه پرمهر الهی همواره شامل حالشان است.

بیاییم در این ماه رحمت، با دل‌هایی لبریز از مهربانی،
مرهمی بر زخم‌های نادیدنی آنان باشیم، چراغی از امید در دل‌هایشان بیفروزیم،
و رسم کرامت را به تأسی از کریم اهل‌بیت زنده بداریم.