گفتگوی خیّر سرای احسان، محمدرضا باباخانی با رادیو اربعین
سرای احسان بهشت من است
این سنت حسنه مهمان نوازی بیش از ۶۰ سال است که در خانواده باباخانی نسل به نسل به یادگار مانده است. اهالی سه راه ضرابخانه سال هاست از سفره داری باباخانی و فرزندانشان و رسیدگی به محرومان و ضعفا خاطرات زیادی را به یادگار دارند. آن ها معتقدند باباخانی بخشی از شناسنامه و هویت این محله قدیمی است.
اگر چند ساعتی در تالار آئینه (دفتری کوچک در زیر پله) چلوکبابی باباخانی بنشینی مفهوم ادب و سفره داری این خانواده را کاملا درک خواهی کرد. در راه مانده ها، کسانی که برای درمان آمده اند، بی بضاعتان و … همیشه جای خاصی در این سفره دارند. راستی که بی حکمت نیست نام بعضی ها، این چنین در میان مردم به نیکی جاودانه شده است. مردان و زنانی این چنین هنوز هم هستند. فقط باید کمی بیشتر بگردیم و جست و جو کنیم.
محمدرضا باباخانی متولد سال ۱۳۲۵ در شهر تهران است. مقطع ابتدایی و دبیرستان را در این شهر گذراند و دیپلم ادبی را از دبیرستان دارالفنون تهران دریافت کرد.
ایشان همواره آیه «وَ تَعاوَنُوا عَلَی البِّرِّ وَ التَّقوَی» (مائده/۳) (تعاون و همکاری در کارهای خیر) را سرلوحه فعالیت های خود قرار داده است.
بر همین اساس وی به منظور آشنایی با مردم و اندیشه های مختلف به کشورهای اروپایی و آسیایی سفرهای متعددی داشته و با اندیشمندان بزرگی آشنا شده است.
تفکر تعاون و همکاری را از ۴۵ سال پیش در پرتو آموزه های اسلامی به کار گرفت و بعد با اندیشه های «رابرت اون» مبشر نهضت تعاونی آشنا شد و این آشنایی موجب شد تا دیدگاه تعاونی نوین در تفکر ایشان شکل گیرد. امروز ایشان صاحب یک تفکر منحصر بفرد درباره مکتب تعاون هستند و با همین اندیشه در سال ۵۳ شرکت تعاونی صنف چلوکباب تهران را با پیشکسوتان این صنف ایجاد کردند. این شرکت تعاونی امروزه به عنوان یک تعاونی علمی، منحصربفرد و موفق در ایران به شمار می رود.
از دیگر خصایص باباخانی علاقه مندی ایشان به شعر و فرهنگ و ادب فارسی است. به گونه ای که همیشه سخنان این مرد متبسم و گشاده رو مزین به اشعار شاعرانی چون مولانا، سعدی، حافظ و … می باشد.
