عشق و انتظار؛ تجلی نور در دل‌های عاشق

به نام خداوند نور و سپهر

منتظری عاشق باقلمی سرشار از محبتِ الهی و با دلی عاشقتر ،از عشق در روز میلاد خجسته حضرت حجت ابن الحسن العسکری (عج) که با روز عشاق مصادف گردیده می سراید:

با سلام و تحیت بیکران

رخ ‌ِنوربخش ِیار در آسمان ِامید تجلی دارد ، در تمامی دشت و صحرا و جان و دل‌ها گل ِنشاط و ایمان جوانه زده و عطر و نسیم دلنوازِ یار،سرزمین وجود را مسحور و مست نموده است. چشمی نیست که در انتظار صبح، التهاب و اضطرابِ امید را تجربه نکرده و در دروازه فجر به انتظار ننشسته باشد.
او می‌آید با دستی به لطافت ِصبح و دستاری از تراوش آفتاب ، در نگین جانش مروارید ِرهایی و مُهری که منقش به ملکوت ِامید و آزادی است ، بسان ستاره فلق در آسمانِ جان و جهان ظهور میکند. ره توشه جانش سرودیست که با شعر صبح و روشنایی سپیده سروده و نوید پگاه و مژده طلوع سحر می‌دهد.

عشق، نوری‌ست که آدمی را به سرچشمه‌ی مهربانی و عطوفت متصل می‌کند. مانند بارانی لطیف که بر دشت‌های تشنه می‌نشیند و سرسبزی و طراوت را به ارمغان می‌آورد، عشق نیز به دل‌های برهوت حیات و تازگی، و به زندگی رنگ و معنا می‌بخشد. هر نگاه مهرآمیز، هر دستی که برای یاری دراز می‌شود، و هر لبخندی که از سر محبت نثار می‌گردد، پژواکی از عشق الهی است که در جهان طنین‌انداز می‌شود.

عشق تنها در پیوند دو دل خلاصه نمی‌شود؛ بلکه در هر گوشه‌ی هستی جریان دارد، از نوازش مادر بر سر کودک گرفته تا دستی که با محبت بر سر یک بی‌پناه در سرای احسان کشیده می‌شود.
روز عشق یادآور آنست که عشق را نه‌تنها برای یک روز، بلکه برای تمام روزهای زندگی ارج نهیم.