چکیده فعالیتهای کارگروه علمی ـ پژوهشی مؤسسه حمایت از آسیب دیدگان اجتماعی در سال 1401

موسسه خیریه حمایت از آسیب دیدگان اجتماعی بمنظور روزآمد نمودن فعالیتهای تخصصی مجموعه و بهره مندی از دانش و تجربه ارزنده هیات مدیره، هیات امنا و سایر متخصصین حوزه آسیبهای اجتماعی -بخصوص  حوزه سلامت روان- اقدام به تشکیل کارگروه های تخصصی مانند کارگروه علمی پژوهشی، منابع انسانی، مشارکتهای اجتماعی و … نمود. کارگروه علمی پژوهشی که با مدیریت جناب آقای دکتر فردین خرازی فعالیت می نماید، یکی از فعال ترین و موثرترین کارگروه های موسسه است که طی سال ۱۴۰۱ موفق به برگزاری ۱۸ جلسه ادواری منظم با بهره گیری از ظرفیتهای علمی داخل و خارج موسسه گردید. دستاورد این جلسات را در ۱۰ عنوان می توان طبقه بندی کرد: ۱ ـ بررسی و روزآمد نمودن آیین نامه مالی و معاملاتی مؤسسه؛ ۲ ـ بررسی و نهایی کردن آیین نامه جدید انظباطی کارکنان مؤسسه؛ ۳ ـ تهیه گزارش آسیب شناسی تارنمای مؤسسه و ارائه پیشنهاد تفصیلی بمنظور بازطراحی و فعال سازی آن؛ ۴ ـ نظارت علمی و مستمر بر پروژه مطالعاتی تدوین سند چشم انداز و برنامه میان مدت مؤسسه؛ ۵ ـ بررسی تحلیلی و ظرفیت سنجی پیرامون پروژه طراحی و راه انداری سرای احسان ۲ با محوریت فعالیتهای بازتوانی و توانبخشی مددجویان؛ ۶ ـ طراحی و ارائه پیشنهاد ساختار جدید سازمانی مؤسسه با توجه به نیازها و برنامه های آتی؛ ۷ ـ تدوین پیش نویس شیوه نامه تشکیل و فعالیت کارگروههای تخصصی مؤسسه؛ ۸ ـ بررسی چگونگی استفاده بیشتر از ظرفیتهای دانشگاهی و علمی کشور از جمله استفاده بهتر از کارورزی دانشجویان و رسالات و پایان نامه های دانشجویی رشته های مرتبط و نیز، تهیه پروپوزال برگزاری مراسم دوسالانه انتخاب کتب، رساله ها و پایان نامه های برتر در حوزه آسیبهای اجتماعی با همکاری انجمن مددکاری ایران؛ ۹ ـ بررسی و تدوین پیشنهاد تاسیس مرکز ظرفیت سازی و مطالعات آسیبهای اجتماعی با برنامه و بودجه مشخص از سال ۱۴۰۲ و طی مراحل تصویب پیشنهاد در هیات امنا؛ ۱۰ ـ بررسی و ارائه پیشنهاد تفصیلی برای اجرای طرح راه اندازی خانه های حمایتی در مسیر فراهم کردن تدریجی زمینه توان یابی مددجویان بدیهی است این کارگروه در سال آتی نیز با تمام توان از ظرفیت های موجود و دانش و تجربه متخصصین داخل و خارج موسسه استفاده خواهد نمود تا فعالیتهای درمانی و توانمندسازی موسسه (سرای احسان) با گام های استوارتری برداشته شده و تا آنجا که ممکن است، التیام بخش رنج و درد میهمانان و توانخواهان مقیم مرکز و جامعه باشد.