در سال‌های دور، زمانی که خیلی از افراد واهمه حضور و روبرو شدن با بیمار روانی مزمن را داشتند ایشان با عشق و علاقه وافر، در احداث مکانی ماندگار در سرای احسان گام برداشته که وجود چنین مرکزی تا سال‌های سال محل امن، آسایش و زندگی اشخاص بی‌پناه که جز خدا یاری ندارند باقی بماند.

تمام آنچه از ثروت دنیا برای یک نفر می‌ماند، همین است که لبخندی بر دلی بنشانی و دست افتاده‌ای را بگیری، این عزیزانی که شما در سرای احسان از آنها پذیرایی می‌کنید نشانه‌های خداوند هستند. آنها در میان ما هستند تا رابطه انسان با انسانیت قطع نشود

هنگامی که کار خیری انجام می‌دهیم و در نتیجه آن اقدام، سلامت و درمان زنان و مردان این دیار را می‌بینیم علاقه‌مند می‌شویم به زیست بهتر آنها فکر کنیم تا مجدداً به جامعه بازگشته و به افراد موفقی تبدیل شوند و ما نیز اثرات مثبت آن را در زندگی خود و خانواده‌مان شاهد هستیم.

همیشه علاقمند بودم یک مرکز بهداشتی، درمانی بسازم، تا اینکه با سرای احسان آشنا شدم وقتی شرایط بیماران این آسایشگاه را از نزدیک دیدم، به یاد همه‌ی آرزوهای دوره جوانی‌ام افتادم و آنجا بود که تصمیم گرفتم در ساخت درمانگاه گامی بردارم و خوشحال هستم و حس می‌کنم که باز جوان شده‌ام.

محبوب‌ترین مردم ازنظر خداوند، سودمندترین آنان است: به‌ویژه زمانیکه خلق خدا را از مشکلات و تنگناها می‌رهانند. اکرام در حق نیازمندان، علی‌الخصوص که بیمار و مطرود نیز باشند. رسیدن به مقام نیکوکار واقعی، شرایط بسیاری دارد که یکی از آنها انفاق کردن از اموالی است که انسان به آنها علاقه دارد و در حقیقت، امانت و ودیعه ای از جانب خداوند نزدش می‌باشد.